Jerzy Miatkowski „Zawada” (1923-1949), żołnierz Armii Krajowej, podporucznik Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”.

Od najmłodszych lat związany ze stolicą. Uczestniczył w Powstaniu Warszawskim, po czym dostał się do niewoli niemieckiej. Po powrocie w rodzinne strony, na początku 1946 r. postanowił kontynuować działalność konspiracyjną w strukturach WiN, w oddziale mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory”. Niespełna pół roku później awansował do stopnia podporucznika obejmując funkcję adiutanta mjr. Dekutowskiego. Wiosną 1947 r. ujawnił się w wyniku amnestii ogłoszonej przez władze komunistyczne i powrócił do stolicy. W obawie przed aresztowaniem przez funkcjonariuszy komunistycznego aparatu bezpieczeństwa, zdecydował się na opuszczenie kraju wraz z swym niedawnym dowódcą. Zatrzymany 15 września 1947 r. w Nysie wraz z mjr. Dekutowskim i jego najbliższymi współpracownikami. Decyzją Wojskowego Sadu Rejonowego w Warszawie z 15 listopada 1948 r. skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 7 marca 1949 r. w więzieniu przy ul. Rakowickiej w Warszawie.

Szczątki ppor. Jerzego Miatkowskiego odnaleziono latem 2012 r. na kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.

Opracowała Milena Bykowska na podstawie:

T. Swat, „… Przed Bogiem i historią”. Księga ofiar komunistycznego reżimu w Polsce lat 1944-1956. Mazowsze, Warszawa 2003.